Heb je ook de trein van Kleve naar Nijmegen genomen?
“Er is een D-trein D295 van Frankfurt naar Nijmegen”. De aankondiging op station Kleve in 1954 voor deze trein had zoiets kunnen zijn. Toen gingen we verder naar Nijmegen. Een prachtig nostalgisch uiterlijk voor fans van stoomlocomotieven op deze legendarische trein, die ook als kind kan worden gebruikt om in miniatuurvorm als elektrische trein te spelen. Er was nog operatie op het treinstation van Kleve
(Foto ingedient van Heinz Lankeit).
Je hebt hier zeker nooit gesmokkeld: het douanekantoor in Wyler
Lange rijen auto’s aan de Wyler-grens. Het smokkelen van tabak, thee, koffie, snoep en kleding was in die tijd gebruikelijk en werd beschouwd als een arrogant delict. Niemand maakte zich zorgen over het plegen van een misdrijf en het ontwijken van belastingen. De grensovergang hier in Wyler is al lang geschiedenis. Smokkel is niet langer de moeite waard, hoewel er in veel dagelijkse dingen nog steeds prijsverschillen zijn tussen Duitsland en Nederland, maar ze zullen elkaar waarschijnlijk in evenwicht brengen.
(Foto ingedient van Peter Nengel)
Heb je hier ook kleur gekregen? De zonnedouche van het sport- en recreatiecentrum
Het was een innovatie in de vroege jaren tachtig – de zonnedouche. Ze noemden het omdat je een kleurtje kreeg en rondom werd bestraald. De conventionele ligbedden werkten volgens het sandwich-systeem. Dus de bruiningsverslaafden moesten slim draaien en zich in het smalle gedeelte bewegen om de gewenste naadloze kleur te krijgen.
De zonnedouche daarentegen was niets meer dan een dubbele zonnebank die rechtop stond. Je moest staan, wat veel vrouwen mopperden en accepteerden onder het motto: “Als je mooi wilt zijn, moet je lijden.” Desalniettemin was deze nieuwigheid die nog nooit eerder in Kleve was gezien erg populair en leidde deze al snel tot een nieuwe zonnedouche, omdat men constant bezig was en het na verloop van tijd heet werd. 🙂
(Foto: KLE-Blatt)
Het restaurant “Zum Schwänchen” in Kleve
Halverwege de jaren twintig was het eerste huis aan de Grosse Strasse geen eigendom van Willi, zoals je kunt lezen, maar van August Rosenkranz, de eigenaar van het Schwänchen-restaurant in Cleve.
Het hoekhuis met de opvallende gevel werd gebouwd in 1783.
Belangrijk om op de kaart te vermelden was zeker het feit dat het huis slechts twee minuten van het treinstation lag.
(Met dank aan Klaus Radermacher uit zijn Boek “Bad Cleve in Photographien um die Jahrhundertwende”)
Is die van jou ook er? Boten hadden voornamen in Kleef
Lang geleden ankerden de roeiboten op de Kermisdahl voor Haus Scho. En hoe vreemd het ook klinkt, wat in principe verplicht is voor schepen, toen hadden alle boten hun voornaam. Hier zien we de binnenschepen “Werner”, “Köbes”, “Diana”, “Mathilde” en “Lohengrin” enz. Wachten op paddle-gasten.
Ondanks alles bestaat de romantiek van varen nog steeds in Kleve. Hoewel moderner en mogelijk niet zo inspannend, is het nog steeds plezierig. Helaas zonder naam. 😉
