Begin jaren vijftig was er in Kleef of omgeving nog geen fatsoenlijke mogelijkheid om te zwemmen. Daarom gingen de zwem vrienden naar de Rijn of naar de talloze ‘Altrhein’ armen en kleine kunstmatige meren in de omgeving. Het zwemmen daarin was meestal verboden, dus men moest altijd waakzaam zijn , hetgeen de waterpret aanzienlijk minder aantrekkelijk maakte..
Dankzij de margarinefabriek van-den-Bergh, die hun brandvijver ombouwde en daaruit een openlucht zwembad in Kellen creëerde, kon men voor de eerste keer in een officieel openluchtbad van een afkoeling in de zomer genieten.
(Foto uit: “damals waren wir noch Kinder” door Carl Eduard Wirths Weinrother en uitgeverij Kultur und Technik. In de boekhandel verkrijgbaar.)
Aangezien het een klein zwembad betrof, met faciliteiten voor zwemmers en niet-zwemmers die werden gescheiden door een blauw geschilderd hek, was het regelmatig veel te vol, zodat men de indruk kreeg dat men zijn eigen water mee moest brengen.
Wat later kwam er ook een kleine kiosk met snoep en drankjes. De rest werd gekocht in kleine Centra supermarkt van van Berkum schuin tegenover het zwembad.
De kleedkamers waren schaars ingericht met draad kleerhangers en de toenmalige badmeester “Shang” Look leerde talloze kinderen zwemmen. Zijn hulpmiddelen waren eenvoudige houten planken, een beetje zoals kleine surfplanken die men tegenwoordig nog gebruikt (maar van veel lichter materiaal en in felle kleuren beschilderd).. Opblaasbare water vleugels waren nog niet uitgevonden.
De gazons nodigden tot zonnebaden uit, toentertijd nog probleemloos kalendermatig mogelijk. Een zomer was een zomer.
Binnenkort in KLE-Blatt: De legendarische glijbaan in het openlucht zwembad te Kellen
