Hotel Stirum in de kleurrijke Klever bostuin
Een kleurrijke foto van het voormalige Hotel Stirum, dat voor de sloop onder de naam “Coin” bekend werd als kinder- en bejaardentehuis. Op de voorgrond zien we nog een sculptuur die de mensen van Klever nog bekend moet voorkomen. Tegenwoordig staat hij ergens anders in de bostuin in het midden van een kleine vijver.
(Foto: „An den Wassern zu Cleve“ – Freunde des Städtischen Museums Haus Koekkoek e.V.)
De Ridderzaal van de Schwanenburg in Kleve
De ridderzaal van de Schwanenburg bevond zich op de Hertenberg en was 130 voet lang en 54 voet breed, evenals een trotse hoogte van 39 voet, zoals is overgeleverd. Bovendien had het al vloerverwarming – zoals dat voor die tijd modern was.
Het deel van het gebouw dat tot de oudste vleugels behoorde, werd in 1771 gesloopt omdat het toenmalige Pruisische bestuur het onderhoud van het gebouw te duur vond.
(Egidius Mengelberg, 1821 Keulen. Kopie naar een schilderij uit de 17e eeuw – National Gallery Berlin)
Kuckuck in Donsbrüggen
Iedereen kent de koekoek, oftewel de vogel die andere vogels zijn eieren laat uitbroeden omdat hij waarschijnlijk te lui is om er zelf voor te zorgen.
Maar hier zien we de restauratie van de koekoek in de Donsbrügger-kerk, die veel mannen op de heilige zondagen tijdens de hoogmis van de essentie afhield omdat de dorst soms te groot was om zich te wijden aan de woorden van de priester op de preekstoel. We kennen zelfs de Nederlandse spelling “Koekkoek” heel goed, aangezien Kleve een van de grootste artiesten met die naam in de stad huisvestte. Je kent hem vandaag nog. 😉
De “biertuin” was deels al op straat, wat op dit moment geen groot probleem was, want auto’s reden toen nog niet echt en een paardenkoets was zeker een welkome afwisseling op een zondag, die was minder bewogen op dat moment.
Houten boten op de Kermisdahl
In de jaren 60 betekende fantastisch zomerweer varen bij Scho op de Kermisdahl. De houten boten van die tijd waren niet zo gemakkelijk te verplaatsen en te manoeuvreren als de plastic waterfietsen van vandaag.
Met een prachtig uitzicht op de Schwanenburg en de romantische boten op het water, kon je zonder parasol in de zon zitten. Destijds namen mensen de gevaren van zonnebrand niet zo serieus. Het ozonbeschermingsschild was nog intact en alleen Nivea en enkele andere merken stonden bekend als zonnebrandcrème, maar zonder een zonbeschermingsfactor te specificeren.
Het zou mooi zijn als dat nog zou bestaan…
Hoewel het klein was, bood het een aantal kinderen en volwassenen verfrissing op warme zomerdagen – het buitenzwembad in Kellen. Degenen die het nog wisten, zullen waarschijnlijk met weemoed terugdenken, hoewel het meestal overvol was.
(Foto: Peter Nengel)