Dit schoenenmerk van de “Schuhfabrik F.W. Böhmer – Cleve” is tegenwoordig zo onbekend dat zelfs Google geen verdere informatie daar over vinden kan.
Zeker is dat sommige tijdgenoten uit Kleef nog iets daarover vertellen kunnen. Het zou mooi zijn als iemand zich daartoe meldt.
Is het misschien zelfs de voorloper van de schoenfabriek Gustav Hoffmann?
OOK DAT BESTOND VROEGER IN KLEEF
Alleen al aan het feit dat de firma in Cleve de telefoonaansluiting met het nummer 18 had, kan men zien dat het al lang geleden moet zijn.
Vandaag de dag zullen dit soort dakbedekkingen niet meer worden goedgekeurd. Vermoedelijk is het bedrijf naar Hawaï verhuisd of een ander land met een tropisch klimaat.
Bestaat zoiets tegenwoordig ook nog?
Werden flaporen niet met pleisters zo geplakt totdat ze bleven zitten?
Anderzijds, voor DM 12.80 en slechts 5 minuten was het natuurlijk een koopje.
ROOKVERBOD IN KLEEF
Voor alle rokers wordt het steeds moeilijker, niet alleen in Kleef, maar in geheel Nordrhein-Westfalen en daarbuiten.
Het lijkt bijna dat het roken van sigaretten, pijp of sigaren alleen nog mogelijk is in camouflagekledij, achter hoge muren en met gesloten deuren, om altijd op de hoede te zijn voor het gevaar om zwart gemaakt te worden en vervolgens in de gevangenis te belanden.
Niet direct een prettig gevoel. Roken is nu bijna synoniem aan het gebruik van harddrugs. Binnenkort worden zeker de wijn – en bierdrinkers in de kraag gevat en dan waarschijnlijk ook de frites- en schnitzeleters.
Laten we nog eens teruggaan in de tijd, toen zelfs onze kleine boefjes nog een sigaartje mochten roken, wat zeker op deze foto niet al te serieus genomen moet worden.
Het blijft altijd grappig. 🙂
Voor iedereen met een stalen wil, die niet opgeven of buigen wil, is er nog altijd een specialist in Kleef voor sigaren, pijpen, en alles wat daarbij behoort.
DE LEGENDARISCHE RAMA – BLOKJES UIT KLEEF
Wie kent ze nog? De bijna legendarische RAMA-kubus blokjes, die jaren in Kleef geproduceerd werden.
De plaatselijke winkeliers hielden van het formaat, omdat het eenvoudig en uiterst plaatsbesparend stapelbaar was.
De reclame van 1958 brengt ons weer in herinnering dat de avondmaaltijd ook zeker een Rama-boterham kon zijn,een echte boter-ham als het ware.
