Hij zal niet…
…poep op je hoofd? Zo kun je de smekende, omhoog gerichte blik van de oude dame ook interpreteren. Ze slentert langs het voormalige Stadt-Café (nu Op de Hipt) op de hoek van de Große Straße en de Wasserstraße en moet iets “bedreigends” hebben gezien. Op de achtergrond zien we de etalages van Doherr (nu Sinn), en een Ford, inmiddels tot oldtimer verklaard, staat nog steeds geparkeerd op de officiële parkeerstrook.
(Foto: Udo Kleinendonk)
Heeft u hier in de jaren 70 ook gereden?
Het kan wat mistig zijn en de temperatuur kan hier zo’n 20 graden zijn, maar mensen die de omgeving kennen, weten meteen dat we ons op de kruising van de Witte Poort bevinden.
(Foto: Manfred Purps)
Was je toen ook met Dave in Caliente?
Men zou zich kunnen afvragen wat hij bedoelde toen hij zijn discotheek in Kleef deze naam gaf. In het Spaanse woordenboek heeft de term “caliente” verschillende betekenissen, zoals: warm, pittig, heet, geil of seksueel opwindend.
Nou ja, sommige van die termen waren eigenlijk wel helemaal juist. Wie zou dan, toen je nog bij Caliente zat, ontkennen dat het een fantastische dansclub was?
Dat kan ook een vergissing zijn. Dave dacht aan een dorp in Lincoln County, Nevada, dat “Caliente” heet en dat echt bestaat. Maar wie daarin gelooft, gelooft ook in de heilige Bimbam.
(Foto: Dave Davis)
Geen veganistisch dieet voor Klever-honden
Wat er uit komt, zie je hier. 🙂
Misschien had de schattige Phoebe er een paar dagen voor nodig, of misschien haalde ze haar inspiratie uit de film “Jurassic Park”. Ze lijkt zich te vermaken met haar succesvolle staatsgreep. Ziet u een licht ondeugende glimlach?
Nou ja, het is meer een momentopname. Dus, beste veganisten, wees niet boos. 😉
(Foto: KLE-Blatt)
Wie kent Elpee Records uit Kleve nog?
Eigenlijk zien we hier vooral de werkzaamheden voor de aanleg van het voetgangersgebied. Maar op de achtergrond is weer de opvallende gele belettering van de legendarische platenzaak Elpee te zien.
Iedere platenverzamelaar uit Kleef vond hier altijd wat hij zocht, op zoek naar de nieuwste platen uit de jaren tachtig. Dat een Nederlander de winkel runde, was ook niet verwonderlijk. Daar waren de nieuwste platen namelijk sneller verkrijgbaar dan bij bijvoorbeeld Dommers of Kaufhof. Zelfs toen kostte een plaat al 5 mark. Bij binnenkomst in de winkel raakte u meteen gefascineerd door het grote aanbod en de mogelijkheid om via drie of vier hoofdtelefoons naar muziek te luisteren.
Het enige dat een beetje irritant was, was de eigenaar. Soms behandelde hij nieuwe potentiële klanten met minachting. Zelfs als we hem ernaar vroegen, was het moeilijk om hem aan het praten te krijgen. Hij leek altijd oververmoeid, boos, chagrijnig en onvriendelijk. Voor vaste klanten was het anders. Daarna ontspande hij zich en legde meteen een stapel nieuwe releases op de toonbank, waar je dan naar kon luisteren. Ik weet waar ik het over heb, want ik kocht bijna elke week zo’n 5 tot 10 singles van hem.
(Foto: Bernhard Siebers)