Heeft u hier in de winter van 1981 gereden?
Dan weet je dat we hier aan de Emmericher Straße zijn in een met sneeuw bedekte kelder. Vooraan zien we nog het Fina-tankstation dat daar destijds gestationeerd was. Aan de achterkant met de spitse gevel stond het populaire Heidelberger Fass
(Foto: Alfred Derks).
Kleve in 1977 – Nog bekend?
Deze prachtige luchtfoto toont Kleve rond de collegiale kerk in 1977. Boven zien we het Prinzenhof met het Moritzpark en beneden de Kermisdahl. Rechtsonder is interessant om te zien waar het postkantoor zich destijds bevond. Zoveel gele auto’s zouden ergens anders vrij ongebruikelijk zijn. 🙂
(Bild gezeigt von Peter Nengel)
Het lommerrijke bos van Kleve
Waar je op dit moment ook naartoe gaat in Kleve, je kunt je niet verstoppen voor de vallende bladeren van de bomen. Het kleurenspel in de herfst is kleurrijk en prachtig om naar te kijken in de zon, maar het gevaar van gladde paden en wegen wordt steeds groter.
Tenzij je door het bos of de Klever-faciliteiten loopt. Het is nog steeds leuk, zoals deze foto bewijst.
(Foto: Rosmarie Gertrude Borchers)
Wie heeft ze nog meer? Geheugen van het Schweizerhaus
Zo zag het laatste aanzicht van het legendarische Schweizerhaus in Kleve eruit voordat het ten prooi viel aan de sloopkogel en simpelweg verdween van zijn locatie aan de Materborner Allee. Laten we het met veel plezier onthouden. 😉
(Foto: KLE-Blatt)
Ben jij ook in Tivoli geweest – het pretpark bij Kleve?
Het ligt al over de grens en hoort bij de Nederlandse plaats Berg en Dal, maar ook dit park wordt sinds de jaren vijftig overspoeld met Klever-kinderen. Het bevatte ‘attracties’ die een modern kind waarschijnlijk niet van achter de kachel zullen lokken, gezien de vele recreatieve invloeden waaraan ze tegenwoordig worden blootgesteld. Maar toen was de “Tivoli” de non plus ultra. Het park zou je eigenlijk kunnen omschrijven als een permanente kermis, zoals je op de oudere ansichtkaart kunt zien. Carrousel, spooktrein, speeltuin etc. Natuurlijk was het in Nederland verplichte Pannekoekenhuis er ook. Als je door de ingang kwam, was het eerste wat je zag de ezelpoepende dukaten, daarna hoorde je af en toe een luid gebrul totdat je de bodem had verkend. Er was een schiettent met ‘lopende beren’ die een doelwit droegen. Toen de schutter toesloeg, richtte de figuur zich op, brulde luid en veranderde van richting. Er was toen zelfs een kleine achtbaan.
(Bild eingereicht von Berry Sixtyfive)