Hotel Stirum in de kleurrijke Klever bostuin
Een kleurrijke foto van het voormalige Hotel Stirum, dat voor de sloop onder de naam “Coin” bekend werd als kinder- en bejaardentehuis. Op de voorgrond zien we nog een sculptuur die de mensen van Klever nog bekend moet voorkomen. Tegenwoordig staat hij ergens anders in de bostuin in het midden van een kleine vijver.
(Foto: „An den Wassern zu Cleve“ – Freunde des Städtischen Museums Haus Koekkoek e.V.)
De Ridderzaal van de Schwanenburg in Kleve
De ridderzaal van de Schwanenburg bevond zich op de Hertenberg en was 130 voet lang en 54 voet breed, evenals een trotse hoogte van 39 voet, zoals is overgeleverd. Bovendien had het al vloerverwarming – zoals dat voor die tijd modern was.
Het deel van het gebouw dat tot de oudste vleugels behoorde, werd in 1771 gesloopt omdat het toenmalige Pruisische bestuur het onderhoud van het gebouw te duur vond.
(Egidius Mengelberg, 1821 Keulen. Kopie naar een schilderij uit de 17e eeuw – National Gallery Berlin)
Kuckuck in Donsbrüggen
Iedereen kent de koekoek, oftewel de vogel die andere vogels zijn eieren laat uitbroeden omdat hij waarschijnlijk te lui is om er zelf voor te zorgen.
Maar hier zien we de restauratie van de koekoek in de Donsbrügger-kerk, die veel mannen op de heilige zondagen tijdens de hoogmis van de essentie afhield omdat de dorst soms te groot was om zich te wijden aan de woorden van de priester op de preekstoel. We kennen zelfs de Nederlandse spelling “Koekkoek” heel goed, aangezien Kleve een van de grootste artiesten met die naam in de stad huisvestte. Je kent hem vandaag nog. 😉
De “biertuin” was deels al op straat, wat op dit moment geen groot probleem was, want auto’s reden toen nog niet echt en een paardenkoets was zeker een welkome afwisseling op een zondag, die was minder bewogen op dat moment.
Interessante koppels in de Caliente
Er was altijd iets te beleven in de Caliente, de legendarische nachtclub van Kleve in de jaren tachtig. En er was altijd wel iets om naar te kijken. Leuk dat er nog enkele momenten uit deze tijd zijn vastgelegd, zoals op deze interessante foto.
Laten we beginnen met het paar links op de voorgrond. Het ziet er niet naar uit dat ze ooit getrouwd zijn (ik hoop dat ik daar gelijk in heb) :-). Hij kijkt weg van haar, zij geeft de voorkeur aan de andere kant. Genegenheid ziet er anders uit. Maar wie weet…
De man naast hem doet het beter met zijn partner, al ziet het er bij hem wat te opdringerig uit. Je zou kunnen denken dat hij helemaal in haar zou willen verdwijnen. Ze heeft veel moeite om hem op z’n minst een beetje bij haar vandaan te houden, al was het maar voor de foto, want ze kijkt met een klein glimlachje recht in de camera.
Weer aan de rechterkant doet het stel wat je zou verwachten van een langzame dans. Je omhelst elkaar en wiegt op het ritme van de muziek. Namelijk “wang tegen wang”, d.w.z. wang tegen wang of zoals de Klever zou zeggen: Backe an Backe. 🙂
Rechtsonder lijkt een gast het niet meer zo goed te doen, omdat hij wordt bijgestaan door twee anderen. Hopelijk is er niets met hem gebeurd en is hij een beetje blij als hij zichzelf herkent op deze foto.
(Foto: Dave Davis)
Houten boten op de Kermisdahl
In de jaren 60 betekende fantastisch zomerweer varen bij Scho op de Kermisdahl. De houten boten van die tijd waren niet zo gemakkelijk te verplaatsen en te manoeuvreren als de plastic waterfietsen van vandaag.
Met een prachtig uitzicht op de Schwanenburg en de romantische boten op het water, kon je zonder parasol in de zon zitten. Destijds namen mensen de gevaren van zonnebrand niet zo serieus. Het ozonbeschermingsschild was nog intact en alleen Nivea en enkele andere merken stonden bekend als zonnebrandcrème, maar zonder een zonbeschermingsfactor te specificeren.
